เพื่อโลกหรือเพื่อเรา

​

ช่วงนี้หากใครได้ตามข่าวด้านปัญญาประดิษฐ์ จะเห็นว่ากำลังมีการแบ่งแยกทางความคิด เกี่ยวกับอนาคตของมนุษยชาติ ต่อพัฒนาการของปัญญาประดิษฐ์ที่เริ่มมีความก้าวหน้าอย่างรวดเร็ว ฝั่งแรกคิดว่าการที่ปัญญาประดิษฐ์มีความชาญฉลาดมากขึ้นทุกวัน สักวันหนึ่งย่อมจะฉลาดเหนือการควบคุมใดๆ ของมนุษย์ อาจครอบงำและนำมาซึ่งการล่มสลายของเผ่าพันธุ์มนุษย์ได้ ดังนั้นจึงควรหาทางป้องกันเสียแต่เนิ่นๆ ต้องมีกระบวนการอะไรสักอย่างเพื่อควบคุมการสร้างปัญญาประดิษฐ์ เพื่อให้แน่ใจว่าจะไม่มีการสร้างปัญญาประดิษฐ์ที่เกินเลยมากไป ขณะที่ฝั่งที่สองกลับเห็นว่าแนวคิดของฝั่งแรกนั้น เป็นการหวาดระแวงเกินจริง กลัวในสิ่งที่ไม่น่าจะเกิด ซึ่งความกลัวเหล่านี้ จะกลายมาเป็นสิ่งฉุดรั้งให้พัฒนาการของปัญญาประดิษฐ์นั้นช้าลงกว่าที่ควรจะเป็น แทนที่จะใช้ศักยภาพความชาญฉลาดของมันอย่างเต็มที่ เพื่อมาช่วยส่งเสริมทำให้ความเป็นอยู่ของมนุษย์เราดีขึ้น สะดวกสบายยิ่งขึ้น

​จะเห็นว่า แม้จะสัมผัสได้ในสิ่งเดียวกันคือพัฒนาการของปัญญาประดิษฐ์ แต่ก็เห็นโลกอนาคตในมุมที่ต่างกัน กลุ่มแรกเห็นว่าโลกในอนาคตจะมีลักษณะเป็น ดิสโทเปีย(Dystopia) คือเต็มไปด้วยสิ่งเลวร้าย โหดร้าย มืดมน มีแต่สิ่งที่ไม่ชอบมาพากล อารยธรรมถูกทำลายแทบหมดสิ้น ในขณะที่โลกของอีกฟากหนึ่งเต็มไปด้วยความสุข สันติ สงบ สวยงาม ไม่มีสงคราม ไม่มีความขัดแย้งหรือโรคภัยไข้เจ็บใดๆ เรียกโลกแบบนี้ว่า ยูโทเปีย(Utopia) ทั้งสองโลกนี้ล้วนเป็นโลกในจินตนาการทั้งสิ้น ผมคงไม่อาจทำนายได้ว่าอนาคตแท้จริงแล้วจะเป็นอย่างไร หรือฝ่ายใดจะชนะ แล้วท่านผู้อ่านล่ะครับ คิดว่าโลกอนาคตจะเป็นดิสโทเปียหรือยูโทเปีย

​ในกรณีนี้ มีสิ่งหนึ่งที่ทำให้ผมต้องกลับมาครุ่นคิดว่า เหตุใดมนุษย์จึงมีความกลัวว่าสักวันจะมีสิ่งใดสิ่งหนึ่งอยู่เหนือการควบคุมของมนุษย์ เพราะมนุษย์คือสิ่งมีชีวิตที่ยึดครองโลกใบนี้มาอย่างยาวนาน สิ่งที่นอกเหนือจากธรรมชาติ เพราะเรารู้ดีว่าเราไม่อาจเอาชนะธรรมชาติได้เลย แม้วิทยาการในยุคนี้จะสามารถควบคุมธรรมชาติได้บ้าง แต่มันก็อยู่เหนือเราเสมอมา แต่กับปัญญาประดิษฐ์ ชื่อบอกอยู่แล้วว่าเป็นความฉลาดที่ถูกสร้างขึ้นมาด้วยมนุษย์ แต่เรากลับเกรงว่าสักวันมันจะฉลาดกว่า ซึ่งในความเป็นจริงก็เริ่มฉลาดกว่ามนุษย์ในหลายเรื่อง เพียงแต่ยังอยู่ในวิสัยที่ควบคุมได้ หรือคิดในอีกมุมหนึ่งว่า การที่สักวันจะมีสิ่งใดสิ่งหนึ่งยิ่งใหญ่แทนที่มนุษย์ นั่นก็เป็นการคัดสรรที่ดีของโลกใบนี้แล้วหรือเปล่า จึงเกิดคำถามขึ้นในหัวผมต่อว่า ที่ผ่านมานั้น มนุษย์สร้างสรรค์วิทยาการมากมายขึ้นมา แท้จริงคือเพื่อเผ่าพันธุ์มนุษย์เองหรือเพื่อโลกโดยรวมทั้งหมดให้ดีขึ้นกันแน่ เรากำลังสร้างวิทยาการเพื่อดำรงไว้ซึ่งเผ่าพันธุ์เราเอง แต่เบียดเบียนเผ่าพันธุ์อื่นหรือไม่ หากเรามั่นใจว่าทุกสิ่งที่สร้างสรรค์ขึ้นมานี้ ก็เพื่อให้โลกนี้ดีขึ้น ไปในทิศทางที่สนับสนุนเกื้อกูลกันของทุกสรรพสิ่งที่อยู่บนโลกใบนี้ ก็ไม่มีสิ่งใดให้ต้องหวาดกลัวว่าจะนำพามนุษยชาติไปสู่ความล่มสลายของเผ่าพันธุ์ มนุษย์เจริญรุ่งเรือง ครอบครองโลกนี้มายาวนาน ก็เพราะการคัดสรรของโลกนี้ มาจากความมุ่งมั่นพยายามของมนุษย์ในอดีตและสรรพสิ่งแวดล้อมทั้งหมดเกื้อหนุน จึงได้มีพวกเราในวันนี้. ในวันข้างหน้า โลกจะเป็นอย่างไร นั่นก็คืออนาคตที่เหมาะสมที่สุดแล้วสำหรับตอนนั้น จึงต้องย้อนกลับมาถามตัวเองให้มั่นใจว่า ทุกวันนี้ มนุษย์กำลังสร้างสรรค์สิ่งที่ดีที่สุด ไม่ใช่แค่เพื่อมนุษย์เราเอง แต่เพื่อทุกสรรพสิ่งบนโลกทั้งหมดอยู่หรือไม่